پا روي خون كدام شهيد؟

وقتي پا برهنه روي خاك هاي سه راهي شهادت در طلائيه راه مي روي مدام به اين فكر مي افتي كه من پا روي خون كدام شهيد اين ديار مي گذارم؟ قدم هايت سست مي شود و به اين فكر مي كني كه نه... شايد پا روي بدن هاي شهدا مي گذاري، آخر اينجا در اين چند قدم جا صد ها شهيد پر كشيده است...

در خيابان هم كه راه مي روي، مواظبي كه نگاهت به نامحرمان نيفتد، مدام چشمت به لباس هاي تنگ و كوتاه داخل ويترين مغازه ها مي افتد يا به تك پوش هاي با آرم شيطان پرستان و متحدانشان يا به كفش هاي ساخت آمريكا و انگليس. تلفن هاي همراه را هم كه نگاه كني رد پاي اسرائيل را مي بيني، تازه چشم هايت را مي تواني ببندي يا نگاهت را برگرداني، گوش هايت را چه مي كني؟ چگونه مي تواني نشنوي صداي قهقهه ي نامحرمان را، يا صداي آهنگ هاي ضد انقلاب هاي فراري آن ور آبي را كه از مغازه ها و خودروها و حتي گوشي هاي همراه همان نامحرمان به گوشت مي رسد...

نمي دانم روي سنگ فرش هاي پياده رو كه راه مي روم، پا روي خون كدام شهيد مي گذارم؟