چرا شهدا؟

شايد اين سوال را با گفتار و نوشتار نتوان جواب داد، جواب اين سوال را بايد لمس كرد آن هم با تمام وجود، وقتي در شلمچه مي ايستي، وقتي در طلائيه با پاي برهنه روي خاك هاي سه راهي شهادت پا مي گذاري و به اين فكر مي كني كه اگر شهدا نبودند، اگر جوانان اين ديار از ميهن دفاع نمي كردند حالا من كجا بودم؟ قبله ام به كدام سمت بود؟ مادر و خواهرم كجا بودند؟ صدام اگر به تهران مي رسيد چه ميكرد؟

شهدا و رزمندگان فقط از ميهن دفاع نكردند، آنها پاسدار عقيده ما بودند. عقيده اي كه با خون هزاران شهيد رشد كرده بود و حالا عده اي مي خواستند آنرا نابود كنند براي همين، دفاعمان را دفاع مقدس ناميديم، هنوز هم آن عده فعالند ولي با ابزار ها و روش هاي ديگر، اكنون نوبت ماست كه دفاع كنيم. با ابزار ها و روش هاي ديگر و با كمك همان شهدا

چرا كه آنها راه نمايند و ما رهرو ...